1- دانشجوی کارشناسی‌ارشد، مدیریت بازرگانی، گرایش استراتژیک، دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، ایران 2- استادیار، گروه مدیریت بازرگانی، دانشکده کسب‌و‌کار و اقتصاد، دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، ایران. ، Rajabpour@pgu.ac.ir
چکیده: (15 مشاهده)
| سال هفدهم | شماره 66 | پاییز 1404 | صفحات 203 تا 226|
پژوهش حاضر با کمک گرفتن از تئوری هویت اجتماعی بندورا و مدل توانایی ـ انگیزش ـ فرصت سعی در تشریح هرچه بیشتر مدیریت منابع انسانی سبز و پیامدهای سبز و غیرسبز آن در سازمان‌ها را دارد. ازاین‌رو، هدف اصلی پژوهش حاضر شناسایی پیامدهای سبز و غیرسبز مدیریت منابع انسانی سبز و همچنین سنجش تأثیر مدیریت منابع انسانی سبز بر این پیامدها است. جامعه آماری پژوهش حاضر، کارکنان و مدیران شرکت پالایش پارسیان سپهر با حدود 500 کارمند بوده است. نمونه آماری پژوهش با استفاده از فرمول کوکران 217 نفر برآورد شد که برای تعمیم‌پذیری بیشتر یافته‌های پژوهش 230 نفر انتخاب شد. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه بوده است. روایی ابزار پژوهش با روش محتوایی و سازه مورد سنجش قرار گرفت. پایایی ابزار پژوهش نیز با استفاده از روش آلفای کرونباخ مورد سنجش قرار گرفت که مقدار آن 89 درصد محاسبه گردید. با بررسی مبانی نظری پژوهش 4 متغیر رفتارهای سبز مرتبط با وظیفه، رفتارهای سبز داوطلبانه، اشتیاق کاری سبز و تعهد زیست‌محیطی به‌عنوان پیامدهای سبز و متغیرهای عملکرد وظیفه‌ای، رضایت شغلی و تعهد سازمانی به‌عنوان پیامدهای غیرسبز مدیریت منابع انسانی سبز شناسایی‌شده و وارد مرحله بعد پژوهش شدند. یافته‌های پژوهش حاکی از این است مدیریت منابع انسانی سبز تأثیر مثبت و معناداری روی پیامدهای سبز و غیرسبز شناسایی‌شده در جامعه آماری مورد بررسی دارد. با توجه به یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که مدیریت منابع انسانی سبز در عصر کنونی از ارکان اصلی موفقیت شرکت‌ها بوده و به شرکت‌های پتروشیمی توصیه می‌شود برای دستیابی به تعالی، اقدامات مدیریت منابع انسانی سبز را با در نظر گرفتن استراتژی شرکت با هم همسو کنند.
Zare F, Rajabpour E. Green and Non-Green Outcomes of Green Human Resource Management in the Petrochemical Companies. Strategic studies in the oil and energy industry 2025; 17 (66) :203-226 URL: http://iieshrm.ir/article-1-1852-fa.html
زارع فاطمه، رجب پور ابراهیم. پیامدهای سبز و غیرسبز مدیریت منابع انسانی سبز در شرکت‌های پتروشیمی. مطالعات راهبردي در صنعت نفت و انرژي. 1404; 17 (66) :203-226
