اگرچهازکارکنانانتظار میرودکهبادانش، ایدهها، نظراتوپیشنهادهای خود،درجهتتوسعهسازمانمشارکتداشتهباشند، اماگاهیاوقاتآنهاترجیح میدهندکهسکوتپیشهکنند. هدفازانجامتحقیق حاضر، بررسی رابطه سکوت سازمانی با سبک رهبری با در نظر گرفتن نقش تعدیلگری شخصیت درپژوهشگاهصنعتنفتبوده است. تحقیقحاضرازنظرهدف،ازنوعکاربردیواز نظر نحوهگردآوری اطلاعات،توصیفیوازنوعهمبستگیاستکهباروشمدلسازیمعادلاتساختاریانجامگرفتهاست. جامعهآماریاین پژوهش را 350 نفر از کارکنان پژوهشی پژوهشگاهصنعتنفت تشکیل داده است که از آن میان 115 نفر به عنوان نمونه آماری و با روش نمونهگیری تصادفی انتخاب شدند. ابزارگردآوریدادهها در این پژوهش شامل پرسشنامههای سبک رهبری باس وآولیو (2000)، شخصیت (1993) گلدبرگ و سکوت سازمانی واکلا و بوراداس(2005) بود. پایایی پرسشنامههای مذکور از طریق آلفای کرونباخ محاسبه و روایی آن از طریق سنجش روایی محتوا و روایی همگرا (AVE) بررسی و هر دو مورد تایید شد. دادههای جمعآوریشدهبانرمافزارهایSPSS وSmart PLS تجزیهو تحلیلگردید و نتایجنشاندادکه سبک رهبری تعاملی و تحولی رابطهای معکوس و معنادار و سبک عدم مداخله، رابطهای مستقیم و غیرمعنادار با سکوت کارکنان دارد. همچنین شخصیت (درونگرا) نیز رابطه مستقیم و معناداری با سکوت کارکنان دارد. یافتهها نشان داد برای کارکنان دارای شخصیت درونگرا، رهبری عدم مداخله باعث شدت سکوت آنها شده و متغیر شخصیت در مورد رهبری تعاملی و رهبری تحولی با سکوت، نقش تعدیلگری ایفا نمیکند.
Shariati R, Afkhami Ardakani M. Relationship between Organizational Silence & Leadership Style Regarding the Moderating Role of Personality. Strategic studies in the oil and energy industry 2018; 10 (37) :157-182 URL: http://iieshrm.ir/article-1-611-fa.html
شریعتی رضا، افخمی اردکانی مهدی. رابطه سکوت سازمانی با سبک رهبری با در نظر گرفتن نقش تعدیلگری شخصیت. مطالعات راهبردي در صنعت نفت و انرژي. 1397; 10 (37) :157-182