:: سال 11، شماره 43 - ( 3-1399 ) ::
جلد 11 شماره 43 صفحات 24-3 برگشت به فهرست نسخه ها
مدل توسعه سرمایه انسانی در وزارت نفت ایران
وحید حاجی‌لو 1، غلامرضا معمارزاده طهران2 ، زهرا مقیمی3
1- جهاد دانشگاهی، ارومیه ، vahid_sun62@yahoo.com
2- دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات،
3- دانشگاه آزاد اسلامی ،واحد بندرگز
چکیده:   (3014 مشاهده)
 منابع انسانی هر سازمان، با ارزش‌ترین عامل تولید و منبع اصلی زاینده مزیت رقابتی است و برنامه‌ریزی جهت توسعه و بهسازی آن امری ضروری است. این پژوهش به‌منظور ارائه مدلی برای توسعه سرمایه انسانی انجام گرفته است. این پژوهش کاربردی و از نوع توصیفی- پیمایشی به شمار می رود که با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه نیمه‌ساختاریافته انجام شده است. در مرحله اول، به منظور شناخت وزارت نفت از نظر وضعیت توسعه سرمایه انسانی و شناسایی عوامل تاثیرگذار بر آن، پرسشنامه باز تهیه شده و با تحلیل نتایج بدست آمده مدل مفهومی طراحی گردید. در ادامه به منظور استخراج روابط بین متغیرها، تعیین ضرایب وزنی شاخص ها و ارائه مدل ریاضی تحقیق، پرسشنامه دوم طراحی شد. پس از تایید روایی مدل طبق نظر صاحب نظران و خبرگان و تایید پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ، در بین تعدادی از خبرگان که بر اساس شرایط خاص خبرگی و به روش قضاوتی انتخاب شده بودند، توزیع گردید. داده‌های بدست آمده بر اساس رویکرد پویایی سیستم‌ها و با استفاده از نرم‌افزار ونسیم، به روش سناریو‌نویسی مورد تحلیل قرار گرفت. در مجموع تعداد شش سناریو در نظر گرفته شد که در میان آنها "بهبود توانایی کارکنان" به‌عنوان جذاب‌ترین سناریو و "بهبود برنامه‌های نرم‌افزاری آموزش و توسعه" و "بهبود اعتماد و روابط متقابل" به‌عنوان سناریوهای قوی پژوهش شناسایی گردید. نتایج نشان داد وزارت نفت برای توسعه سرمایه‌های انسانی خود باید در نخستین گام اقدام به توانمندسازی کارکنان نماید. از آنجایی‌که توانمندی دارای ابعاد عینی و ذهنی است، تقویت ظرفیت‌های روحی و اعتماد به نفس کارکنان باید با افزایش سطح مهارت و توانایی‌های تجربی آنان همراه شود تا سازمان به سطح قابل‌قبولی از بهره‌وری دست یابد
واژه‌های کلیدی: توسعه سرمایه انسانی، پویایی سیستم‌ها، سناریو‌نویسی
متن کامل [PDF 447 kb]   (1553 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1397/5/7 | پذیرش: 1398/6/24 | انتشار: 1398/11/30


XML   English Abstract   Print



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
سال 11، شماره 43 - ( 3-1399 ) برگشت به فهرست نسخه ها